Φαράγγι Δελφινάκι
Η ασφάλιση και η οργάνωση της ομάδας έγινε από τον γράφων στις 24 Μαΐου 2010 με την υπόδειξη του Κώστα Στασινού. Το πρώτο του ραπέλ είναι ύψους 66 μέτρων, χωρισμένο σε δυο καταβάσεις των 22 και των 44 μέτρων. Τα υπόλοιπα είναι κι αυτά ψηλά μέχρι και 50 μέτρα.
Αρθρογραφία, φωτογραφίες: Γιώργος Ανδρέου. Περιοδικό ”Κορφές” No 205-Σεπτέμβριος 2010
Το φαράγγι του Δέλφινου έχει πάρει την ονομασία του από το ομώνυμο και πανέμορφο χωριουδάκι που βρίσκεται μέσα στο πράσινο της Οίτης, σε υψόμετρο 550μ. κοντά σε ένα μεγάλο γκρεμό πάνω από απ’ την κοιλάδα του Σπερχειού Ποταμού και με απέραντη θέα στον κάμπο της Λαμίας.
Το Δέλφινο βρίσκεται 22 χιλ. μακριά από την Λαμία και έχει έκταση 18.500 στρέμματα από τα οποία τα περισσότερα είναι δάση και λιβάδια.
Το Δέλφινο παρ’ όλη την ομορφιά του και την στρατηγική του θέση δεν ευδοκίμησε ποτέ μιας και οι κάτοικοι του δεν ξεπέρασαν ποτέ τους 20! Οι ντόπιοι ισχυρίζονται πως αυτό οφείλεται σε μία κατάρα που για 153 χρόνια σκέπαζε το χωριό τους. Ο θρύλος λέει πως εξαιτίας της δολοφονίας ενός μοναχού ο οποίος έσμιξε με μια βοσκοπούλα, ο δεσπότης του χωριού καταράστηκε τους κατοίκους του, να μην ξεπεράσουν ποτέ τους 13. Από τότε το χωριό πήρε την κατιούσα και χρόνο με τον χρόνο ο πληθυσμός του λιγόστευε. Εμπρός ολοταχώς στο Μεσαίωνα σήμαινε λοιπόν αυτό για τους κατοίκους, μιας και το χωριό τους παρέμενε εγκλωβισμένο και ούτε παπάς δεν ερχόταν το Πάσχα για την Ανάσταση. Τελικά η κατάρα έλαβε τέλος όταν ο πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου ζήτησε από τον Μητροπολίτη Φθιώτιδος να την εξορκίσει. Κατά πόσο απέχει η αλήθεια από την δεισιδαιμονία κανείς δεν ξέρει και ίσως δεν έχει και σημασία, οι κάτοικοι πάντως αισθάνονται απελευθερωμένοι και, μιας και η πίστη αποτελεί κινητήρια δύναμη, υπάρχουν ελπίδες να ευδοκιμήσει το χωριό τους!
Από αυτό το ιδιαίτερο χωριό ξεκινάει λοιπόν το φαράγγι του Δέλφινου. Ένα φαράγγι το οποίο ξεχωρίζει κυρίως για τη φαντασμαγορική θέα την ώρα της κατάβασης. Κανείς από μας, που μπήκαμε πρώτοι και ανυποψίαστοι μέσα στο φαράγγι, δε φανταστήκαμε το δέος που θα μας προκαλούσε η σιδηροδρομική γέφυρα που περνάει ακριβώς από πάνω. Το πρώτο του ραπέλ είναι ύψους 66μέτρων, χωρισμένο σε δυο καταβάσεις των 22 και των 44μέτρων. Τα υπόλοιπα είναι κι αυτά ψηλά και κυμαίνονται στα 15-50μέτρα. Κάθε ραπέλ σε φέρνει και πιο κοντά στη Γέφυρα, με αποκορύφωμα ένα αυτό των 70 μέτρων το οποίο βρίσκεται ακριβώς μπροστά στη Γέφυρα και κάνει ακόμα και τον μεγαλύτερο πραγματιστή να φαντάζεται την έκφραση που θα έπαιρναν οι επιβάτες του τρένου αν έβλεπαν τους σύγχρονους Δον Κιχώτες να κρέμονται στα σχοινιά! Αυτό το ραπέλ το χωρίσαμε σε 2 μέρη, με πρώτη αλλαγή στα 22μέτρα και το υπόλοιπο 49μετρο μονοκόμματο.
Για να ζήσει κάποιος λοιπόν αυτήν την εμπειρία πρέπει να αφήσει το αυτοκίνητο του στην έξοδο του φαραγγιού που απέχει 15χιλ από την Λαμία με προορισμό τον Γοργοπόταμο και μετά προς τις Άνω Βαρδάτες. Από εκεί παίρνετε έναν φαρδύ χωματόδρομο προς Ηράκλεια και στο ένα χιλιόμετρο θα κάνετε προς το βουνό και το φαράγγι που εύκολα θα το καταλάβετε. Στην έξοδό του υπάρχει κι ένα υδραγωγείο. Από εκεί το Δέλφινο είναι 20 περίπου χιλιόμετρα και θα κάνετε 30 λεπτά περίπου με το αυτοκίνητο ενώ ο δρόμος είναι ασφαλτοστρωμένος. Αφήνοντας το αυτοκίνητο στο χωριό και καλύτερα στο παλιό δημοτικό σχολείο το οποίο τώρα είναι κοινοτικό πάρκο με ταβέρνα, ακριβώς από κάτω παίρνετε ένα μονοπάτι και βγαίνετε μέσα στη ρεματιά. Από εκεί θέλει κάνα χιλιόμετρο περπάτημα μέσα από άγρια και πυκνή βλάστηση στη ρεματιά και σε ένα εικοσάλεπτο περίπου, φτάνετε σε ένα «φυσικό μπαλκόνι» πλαισιωμένο από δέντρα. Κάτω νομίζεις πως βλέπεις το χάος, και εκεί είναι και το πρώτο ραπέλ. Η ιδιαιτερότητα του πρώτου ραπέλ, δηλαδή, είναι πως βλέπεις κατευθείαν στο τέλος του φαραγγιού! Νομίζεις πως με μία σχοινιά θα τα περάσεις όλα και θα βγεις κατευθείαν στα αυτοκίνητα!
Μόνο όταν πλησιάσεις το ρελέ και δεθείς, καταλαβαίνεις πως υπάρχει κι άλλο φαράγγι από κάτω. Το φαράγγι συνεχίζει με 19 ραπέλ, σχετικά μεγάλα τα περισσότερα, αλλά εύκολα όμως, μιας και οι βράχοι είναι κάθετοι, δεν υπάρχουν πολλές προεξοχές και περίεργα γυρίσματα. Η ασφάλιση του φαραγγιού είναι πολύ καλή και το κάνει προσβάσιμο και προσπελάσιμο στους περισσότερους. Σαφώς και είναι ένα φαράγγι που έχει κάποιες τεχνικές δυσκολίες μιας και τα ραπέλ είναι μεγάλα και υπάρχουν και δύο αλλαγές οι οποίες όμως γίνονται σε ικανοποιητικού μεγέθους πατάρια.
Στο φαράγγι αυτό λοιπόν δεν σε συνοδεύει ο ήχος απ’ την δύναμη και την ροή του νερού, όπως σε άλλα φαράγγια, δεν ακούς το βουητό που κάνει ο καταρράκτης όταν σκάει με δύναμη, αντίθετα σε ακολουθεί ο ρυθμικός ήχος του τρένου που περνάει κάθε τόσο και ταράζει την ηρεμία και την ησυχία του φαραγγιού και κάνει όλους να εύχονται να το ανταμώσουν σε εκείνο το δεύτερο μεγάλο ραπέλ και να χαιρετήσουν τους επιβάτες του! με το ένα χέρι όμως, μιας και το δεύτερο πρέπει να κρατάει το σχοινί! Ο καλύτερος συνδυασμός θα ήταν όταν έχει και νερό. Δηλαδή και ο ήχος των τρένων και του νερού. Αυτό είναι εφικτό από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Απρίλιο. Τους άλλους μήνες είναι στεγνό.
Η ασφάλιση και η οργάνωση της ομάδας έγινε με δική μου επιμέλεια στις 24 Μαΐου 2010 και συμμετείχαν, ο Κώστας ο Στασινός ο οποίος το ανακάλυψε και ασχολήθηκε μ αυτό, ο Γιάννης ο Δαλαμπής, ο Δημήτρης ο Μυλωνάς, ο Αριστείδης Ζάχαρης, η Κατερίνα Κουιμτζή και η Αλεξία Λιτοπούλου. Το Δελφινάκι είναι μια καλή ανακάλυψη, με εύκολη πρόσβαση και γενικά σύντομο φαράγγι διάρκειας 3-4 ωρών. Το υψόμετρο όταν ξεκινάει δείχνει 420μέτρα, ενώ όταν τελειώνουμε δείχνει μόλις 90. Το μήκος του είναι 340μέτρα και γενικά δεν υπάρχουν πολλά διαστήματα με περπάτημα, αλλά σχεδόν συνεχόμενα ραπέλ.
Στο τέλος μην παραλείψετε να σταθείτε για φαγητό και ξεκούραση, στην ταβέρνα απ’ όπου ξεκινήσατε. Εκτός του ότι το περιβάλλον είναι πολύ όμορφο μέσα σε ένα καταπράσινο πάρκο με γκαζόν και με εκπληκτική θέα, η εξυπηρέτηση είναι πολύ καλή, το φαγητό παραδοσιακό, πολύ νόστιμο και το τσίπουρο εκπληκτικό! Η περιοχή φημίζεται άλλωστε για το τσίπουρο της. Είναι ό,τι πρέπει λοιπόν για την ανταμοιβή μιας μεγάλης ημέρας και ευκαιρία για να κλειστεί το ραντεβού για το επόμενο φαράγγι μιας και η Οίτη διαθέτει τόσα πολλά!!
Γιώργος Ανδρέου.
Εκπαιδευτής-Οδηγός καταβάσεων φαραγγιών
