Φαράγγι Γερακάρη
Είχα την ευχαρίστηση να εξερευνήσω αυτό το υπέροχο φαράγγι μαζί με την ομάδα μου τον Μάιο του 2002 και από τότε να κάνω αρκετές επαναλήψεις, παρατηρώντας κάθε φορά τις έντονες αλλαγές που προκαλεί η φύση. Ο Γερακάρης δεν είναι πολυσύχναστο φαράγγι, επειδή απευθύνεται σε ποιο έμπειρους. Οι αγκυρώσεις του γενικά είναι σχετικά καλές, αλλά σε ένα τόσο μεγάλο φαράγγι, πάντα θα συναντήσουμε κάποια φθορά.
Αρθρογραφία, φωτογραφίες: Γιώργος Ανδρέου. Περιοδικό ”Κορφές” No 230-Ιανουάριος 2016
Για τα φαράγγια της Οίτης έχουμε αναφερθεί πολλές φορές. Είναι ένα βουνό με χαρακτηριστικά τα μεγάλα ρήγματα και τα φαράγγια του, τα οποία είναι έντονα κι εμφανή από πολύ μακριά. Όντως παραταγμένα στη σειρά με το μεγαλύτερο κι επιβλητικότερο αυτό του Γοργοποτάμου αποτελούν κάτι ξεχωριστό για την περιοχή, αλλά και για όλη την Ελλάδα.
Έχοντας τον Γοργοπόταμο ως σημείο αναφοράς και οδηγώντας στον δρόμο που περνάει από τους πρόποδες της Οίτης με κατεύθυνση βορειοδυτικά, έχουμε την δυνατότητα να περάσουμε απ’ όλα τα χωριά και να βρεθούμε πολύ κοντά στα περισσότερα φαράγγια και να τα παρατηρήσουμε με λεπτομέρεια.
Λόγω της καθετότητας της Οίτης, στην βορειοανατολική πλευρά του βουνού όπου είναι και τα φαράγγια, δεν θα δούμε καθόλου χωριά σε μεγάλο υψόμετρο, παρά μόνο στους πρόποδες.
Αυτό έχει ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα. Να μην έχουν μολυνθεί τα φαράγγια, από τον ανθρώπινο παράγοντα.
Το μεγαλύτερο μετά του Γοργοποτάμου, είναι του Γερακάρη με συνολικό μήκος 3,5 χιλιόμετρα και βρίσκεται ανάμεσα από τα χωριά Κομποτάδες και Μεξιάτες.
Το δεύτερο μεγάλο ρήγμα μετά του Γοργοποτάμου με αρκετές γεωλογικές εναλλαγές, από την αρχή μέχρι το τέλος του, γνώρισμα και για άλλα φαράγγια της Οίτης.
Δηλαδή ξεκινάμε μια διαδρομή σε ανοιχτό φαράγγι με ήλιο και μεγάλους καταρράκτες μέχρι και 60 μέτρων διασχίζοντας και κάποια στενά περάσματα, ενώ λίγο πριν το τέλος του διαμορφώνεται σε πολύ στενό με συμπαγή πετρώματα και χαρακτηριστικό τις συνεχόμενες απανωτές στροφές του.
Φανταστείτε ότι ανά πέντε μέτρα στρίβει μια δεξιά, μία αριστερά και ούτω καθ’ εξής.
Σε κάποια σημεία γίνεται πολύ έντονα και σου δίνει την εντύπωση ότι βρίσκεσαι σε λαβύρινθο.
Εκπληκτικό και θα έλεγα και μοναδικό σαν γεωλογικό φαινόμενο.
Η διαδρομή ξεκινάει από τα 1150μέτρα υψόμετρο και καταλήγει στα 230, με υψομετρική διαφορά 920μέτρα και με συνολικό μήκος, όπως ανέφερα και πιο πάνω 3,5 χλμ.
Στο εσωτερικό του θα πρέπει να κατέβουμε 48 καταρράκτες από 4 μέχρι 60 μέτρα!
Εκτός από τον εξηντάμετρο, θα συναντήσουμε κι άλλους μεγάλους καταρράκτες 48,42 και 40 μέτρων και 26,22,25,24 μέτρων αντίστοιχα. Όλοι οι υπόλοιποι είναι κάτω των 18 μέτρων.
Η κατηγορία της δυσκολίας του Γερακάρη, με βαθμολογία από το 1 έως 6 βρίσκεται στο 4+.
Για την διάσχισή του απαιτείται πολύ καλή φυσική κατάσταση, γιατί είναι διαδρομή 8 ωρών και 2 ώρες πεζοπορία.
Για την προσέγγισή του και πάλι απαιτούνται γνώσεις ορειβασίας γιατί διασχίζουμε ορειβατικό μονοπάτι που καταλήγει σε σάρα (ασταθή μάζα κυλιόμενων βράχων) την οποία και κατεβαίνουμε με ορειβατική μέθοδο (τραβερσαρίσματος) για την αποφυγή ατυχημάτων.
Υδρολογικά ο Γερακάρης τροφοδοτείται από μια μεγάλη λεκάνη σε υψόμετρο 1700 μέτρων, η οποία τον προμηθεύει με νερό όταν γεμίσει με αρκετό χιόνι, αλλά και στα έντονα καιρικά φαινόμενα.
Μόνιμη ροή θα πετύχουμε την περίοδο της άνοιξης, συνήθως Μάρτιο με Απρίλιο κι αναλόγως με τα χιόνια της Οίτης.
Η διαδρομή πάντως είναι όμορφη κι ευχάριστη ακόμα και χωρίς νερό και γενικά περιέχει αρκετές τεχνικές απαιτήσεις, που της δίνουν ενδιαφέρον.
Για να πάμε στην είσοδο, τη θέση Λούκα 1150 μέτρα υψόμετρο, περνάμε από το χωριό Κομποτάδες με κατεύθυνση το εκκλησάκι των Αγίων Ταξιαρχών.
Βρίσκεται ανάμεσα σε δυο κορυφές, τοπίο ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς, περιστοιχισμένο με έλατα, όπου υπάρχουν δυο κρυστάλλινες πηγές.
Στην πορεία μας θα δούμε και τις Γραμμένες σπηλιές που κατοικούνταν από τη νεολιθική εποχή.
Ποιο πάνω η θέα είναι φανταστική.
Λόγω της καθετότητας του βουνού θυμίζει θέα από αεροσκάφος.
Κάπου εκεί συναντάμε και την ανθρώπινη παρέμβαση με τα μεταλλεία του βωξίτη.
Στην συνέχεια και σε μικρή απόσταση, φθάνουμε στην θέση Λούκα.
Η Λούκα είναι μια μεγάλη ορεινή πεδιάδα και βρίσκεται στα όρια της περιφερειακής ζώνης του Εθνικού Δρυμού της Οίτης.
Η απόσταση μέχρι εκεί είναι 16 χλμ χωματόδρομος και χρειάζεται μια ώρα με το αυτοκίνητο.
Στην πρώτη βρύση που θα συναντήσουμε στα δεξιά μας, αφήνουμε το αυτοκίνητο και ψάχνουμε για μονοπάτι με πορτοκαλί σημάδια που ανηφορίζει μέσα από έλατα.
Η κατεύθυνση του μονοπατιού είναι βορειοδυτική και μετά από μισή ώρα πεζοπορία μας οδηγεί στον αυχένα του βουνού.
Συνεχίζουμε ακόμα μισή ώρα πεζοπορία πάνω στον αυχένα με θέα τον καταρράκτη Κρεμαστό (135 μέτρα ύψος) και μόλις το μονοπάτι αρχίζει να κατηφορίζει θα πρέπει να κατέβουμε από τη σάρα για να προσεγγίσουμε το φαράγγι.
Εκεί χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή.
Μέσα στο φαράγγι εκτός από μεγάλα ραπέλ, θα συναντήσουμε βουτιές και τσουλήθρες, ειδικά προς το τέλος.
Η διαδρομή προτείνεται για έμπειρους κανιονίστες-ορειβάτες και για όσους κινούνται με άνεση στο βουνό.
Δεν είναι διαδρομή για αρχάριους και κατατάσσεται στις αθλητικές διαδρομές.
Τελειώνοντας το φαράγγι βγαίνουμε σε ανοιχτό μέρος με χωματόδρομο και σε 10΄ φθάνουμε στο αυτοκίνητο.
Είχα την ευχαρίστηση να εξερευνήσω αυτό το υπέροχο φαράγγι μαζί με την ομάδα μου τον Μάιο του 2002 και από τότε να κάνω αρκετές επαναλήψεις, παρατηρώντας κάθε φορά τις έντονες αλλαγές που προκαλεί η φύση.
Ο Γερακάρης δεν είναι πολυσύχναστο φαράγγι επειδή απευθύνεται σε ποιο έμπειρους.
Οι αγκυρώσεις του γενικά είναι σε καλό επίπεδο, αλλά σε ένα τόσο μεγάλο φαράγγι, πάντα θα συναντήσουμε κάποια φθορά.
Απαραίτητο λοιπόν είναι το κιτ ασφάλισης για πιθανή επιδιόρθωση.
Η παρουσία μας στην περιοχή πρέπει να μεταδίδει τον πολιτισμό, την ευγένεια και τον σεβασμό στη φύση, περνώντας παράλληλα το μεγάλο μήνυμα: Φύση-Αθλητισμός-Πολιτισμός!
Γιώργος Ανδρέου.
Εκπαιδευτής-Οδηγός καταβάσεων φαραγγιών
