ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ

Ξεκίνησα να ασκώ την ιδιότητα του οδηγού canyoning από το 1999, όπου τα εξερευνημένα φαράγγια που συνάντησα εκείνη την εποχή ήταν ελάχιστα. Κατέχω την ιδιότητα του εκπαιδευτή από το 2003, ιδρύοντας τον ΕΣΕΦ και χτίζοντας την Ελληνική σχολή καταβάσεων φαραγγιών με σκοπό την πανελλαδική ανάπτυξη του σπορ.

Κοιτάζοντας γύρω διαπιστώνω συνεχώς ότι οι περισσότεροι ενεργοί αθλητές και επαγγελματίες στον χώρο του canyoning, πήραν τις βάσεις από εκπαιδευτικά μου προγράμματα, ή από εκπαιδευτές που προέρχονται από τις σχολές μου. Πολλές ομάδες κινούνται συνεχώς σε διαδρομές φαραγγιών ανά την Ελλάδα, όπου είχα την τιμή να οργανώσω την εξερεύνηση τους. Δικαίως αισθάνομαι μεγάλη ηθική ικανοποίηση για την εισφορά μου στην ανάπτυξη του canyoning στην Ελλάδα.

Το 2003 έλαβα την πρώτη βράβευση για το εξερευνητικό έργο, από τον δήμο Αλμυρού για την εξερεύνηση και την προβολή των φαραγγιών της Όθρυος. Τον Μάρτιο του 2007 στα πλαίσια πανευρωπαϊκής συνάντησης που διοργάνωσα με τον ΕΣΕΦ στη Λαμία, βραβεύτηκα από την Γαλλική σχολή EFC, για την προσφορά και το έργο μου.

Είχα την τιμή και την τύχη με την στήριξη της ομάδα μου, να εξερευνήσω μέχρι σήμερα 129 φαράγγια όπου μέσα σ αυτά ανήκουν τα δημοφιλέστερα αλλά και τα δυσκολότερα στην Ελλάδα: Γοργοπόταμος (2000), Καμαριώτης (2000), Ροσκά (2006), Χα (2002), Άρβη (2002), Πορτέλα (2004), τα φαράγγια της Σαμοθράκης (2002-2007), το Μέγα ρέμα (2008), 29 φαράγγια της Ηπείρου (2007-2018), Πύλη παραδείσου (2011) και πολλά ακόμη. Παράλληλα σε άλλες διαδρομές όπου προϋπήρχαν αγκύρια, έβαλα το λιθαράκι μου εκεί που χρειαζόταν.

Ως ενεργός αθλητής στην αναρρίχηση κι έχοντας ήδη όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό αρματώματος, δράπανο, αγκύρια, κλπ, από το 1999 εστίασα προς τα ανεξερεύνητα φαράγγια. Το πάθος της εξερεύνησης κυριολεκτικά με είχε κυριεύσει. Το canyoning το λάτρεψα ακόμα περισσότερο, γιατί άρχισε να μου προσφέρει πρωτόγνωρα συναισθήματα κι εκκρίσεις αδρεναλίνης, σε συνδυασμό με την εξερεύνηση των άγνωστων φαραγγιών. Ένα από τα στοιχεία του χαρακτήρα μου είναι να κινούμαι με ταχύτητα κι ασφάλεια, να μελετάω και να οργανώνω αρκετά οτιδήποτε πριν το ξεκινήσω και να μην κάνω ποτέ πίσω βρίσκοντας πάντα λύσεις.

Έτσι βρέθηκα μέσα στον παρθένο κόσμο των Ελληνικών φαραγγιών οργανώνοντας εκστρατείες κι αποστολές σε όλη την Ελλάδα, δημιουργώντας πυρήνες σε κάθε περιοχή. Τον πρώτο καιρό επειδή το αθλητικό canyoning δεν προϋπήρχε στην Ελλάδα, αρκετές φορές το επίπεδο των ομάδων στις εξερευνητικές αποστολές, ήταν απελπιστικά χαμηλό. Αυτό με έκανε να επιστρατεύσω αρκετά αντανακλαστικά κι εγρήγορση, σε ότι έπραττα κι επιχειρούσα. Αρκετές φορές διοργάνωσα εξερευνητικές αποστολές καλώντας φίλους συναθλητές από διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες για να στελεχώσουν την ομάδα.

Τελειώνοντας τη σχολή οδηγών της CAF FFCAM τον Μάιο του 1999 με τον καλύτερο εκπαιδευτή στον χώρο, τον Gola Olivier, βρέθηκα μόνος με τα φαράγγια να με περιμένουν. Μόνος γιατί το canyoning είναι ομαδικό σπορ και μαζί με τους άλλους τέσσερεις απόφοιτους της ίδιας σχολής δεν ήμασταν αρκετοί για να κινούμαστε ως ομάδα. Έτσι έπρεπε με κάθε τρόπο αν ήθελα να συνεχίσω να κάνω το σπορ που αγάπησα, να μυήσω περισσότερους, φτιάχνοντας με το καιρό μια ικανή ομάδα τεχνικά καταρτισμένη. Με ιδιαίτερη δυσκολία, τύχη κι επιμονή, το κατάφερα!

Το 2003 τα αποτελέσματα άρχισαν να είναι εντυπωσιακά με την διοργάνωση σχολών μέσω των σπηλαιολογικών κι ορειβατικών συλλόγων, ανά την Ελλάδα. Το 2006 και 2008 με πρωτοβουλία μου, διοργανώθηκαν οι πρώτες Γαλλικές σχολές στην Ελλάδα για την στελέχωση και την ανάπτυξη του Ελληνικού canyoning. Έκτοτε άρχισε να αναπτύσσεται πιο δυναμικά το canyoning σε διάφορες περιοχές στην Ελλάδα. Το 2003 οι διαδρομές canyoning στη χώρα μας ήταν 50, το 2008 ήταν 90 και σήμερα είναι πάνω από 200.

Το 2003 ίδρυσα με την στήριξη της τότε ομάδας, έναν σύλλογο Canyoning με πανελλαδική εμβέλεια, τον ΕΣΕΦ. Ο ΕΣΕΦ εντάσσεται στην ΣΟΕ, με σκοπό τη διάδοση του canyoning μέσω των μελών της. Μετά λύπης σχεδόν αμέσως, διαπιστώνω ότι η ΣΟΕ από την ίδρυση της δεν ήταν ισχυρή και ήταν πάντα μια ομοσπονδία που κινούταν με πατερίτσες. Αυτό φάνηκε στην πορεία, όπου μετά το 2008 δημιουργείται μια σοβαρή οργανωτική κρίση ασυμβατότητας μεταξύ των λιγοστών συλλόγων της, με αποτέλεσμα να φρενάρει τους ρυθμούς εξέλιξης του canyoning. Αυτή η κρίση συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, με αποτέλεσμα η ΣΟΕ να έχει χάσει τον ρόλο που προσπάθησε να αναλάβει. Ο ΕΣΕΦ, αποχώρησε από την μη παραγωγική και ανύπαρκτη ΣΟΕ και το 2018 παρέδωσε την σκυτάλη του στην Hellas canyon academy ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ όπου παράγει κοινωνικό έργο με κύριο σκοπό την εκπαίδευση, τις εξερευνήσεις και τις καταβάσεις φαραγγιών.

Από το 2017 ανέλαβα την εκπαιδευτική κατάρτιση σχεδόν όλων των ΕΜΑΚ, μέσω προγραμμάτων των ΚΕΚ ΟΑΕΔ που γίνονται για τους επαγγελματίες διασώστες για τη διάσωση κι απεγκλωβισμό από τα φαράγγια.