Κακόρρεμα στην Όθρυ, άνω μέρος.
Τον Μάιο του 2002, έγινε η εξερεύνηση ενός επιβλητικά στενού φαραγγιού στην Όθρη. Ένας χωματόδρομος χώριζε από τότε το φαράγγι σε δύο μέρη.Τον Ιανουάριο του 2011 ο φάκελος ΄΄Κακόρρεμα΄΄ άνοιξε και πάλι. Στις 9 Ιανουαρίου 2011, οργανώσαμε με τον Αποκρεμιώτη και μαζί με μία ομάδα 10 ατόμων την εξερεύνηση του άνου μέρους του Κακορρέματος.
Αρθρογραφία, φωτογραφίες: Γιώργος Ανδρέου. Περιοδικό ”Κορφές” No 208-Μάρτιος 2011
Η επιλογή της απόφασης για την εξερεύνηση του κάτω μέρους το 2002 ήταν συνάρτηση με τις πληροφορίες των κατοίκων της περιοχής. Πραγματικά ανακαλύψαμε ένα πολύ όμορφο φαράγγι, ενώ για εκείνη την εποχή ήταν αρκετά σημαντικό και αμέσως προσαρτήθηκε στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα των σχολών, γιατί πληρούσε όλες τις εκπαιδευτικές προδιαγραφές.
Η επιβλητική του όμως εικόνα, μας κινούσε πάντα τις υποψίες για ένα ακόμη ανεξερεύνητο φαράγγι. Τον Ιανουάριο του 2011 ο φάκελος ΄΄Κακόρρεμα΄΄ άνοιξε και πάλι. Το σημαντικότερο στοιχείο του ήταν η άμεση οπτική επαφή με μεγάλους καταρράκτες στην αρχή και το τέλος του, καθώς και η ιστορία ενός κυνηγού-κτηνοτρόφου για κάποιον άτυχο ηλικιωμένο που γκρεμίστηκε πριν καμιά 20 χρόνια μέσα στο φαράγγι, καθώς και η ριψοκίνδυνη αποστολή που οργανώθηκε για την ανάσυρση του άτυχου γέροντα. Από τότε αποκαλύφθηκαν και κάποιες απόκρυφες πτυχές του Κακορρέματος. Η Όθρυς αποτελεί αγαπημένο και κυρίως «πολυπερπατημένο» προορισμό για μένα, εδώ πρέπει να αναφέρω πως η αιτία που το φαράγγι αυτό είχε μείνει ανεξερεύνητο και ανασφάλιστο τόσο καιρό οφείλεται σε λανθασμένες πληροφορίες που είχα για το συγκεκριμένο σημείο, για την ακρίβεια η ενημέρωση που είχα ήταν ότι το εν λόγω φαράγγι «περπατείται όλο κανονικά» και ήταν η αιτία να κλείσει ο φάκελος ΄΄φαράγγι Κακόρρεμα΄΄ για αρκετά χρόνια. Ο ήπιος χειμώνας του 2011(προς το παρών), μας έκανε να αξιοποιήσουμε κάποιες από τις μέρες του, οργανώνοντας έτσι την εξερεύνηση του καινούριου αυτού φαραγγιού για τις 9 Ιανουαρίου καθώς και την τελειοποίησή του για τις 16 Ιανουαρίου.
Την Κυριακή 9 Ιανουαρίου, οργανώσαμε με τον Αποκρεμιώτη και μαζί με μία ομάδα 10 ατόμων την εξερεύνηση του Κακορρέματος Α΄ . Παρόλο που είχαμε πειστεί πλέον πως επρόκειτο για ένα αληθινό φαράγγι, κανείς από εμάς δεν περίμενε αυτό που αντίκρισε! Μία στενή σχισμή, με βράχια και περίεργους γεωλογικούς σχηματισμούς, φυσικές σπηλιές που προκαλούν δέος και αφήνουν την φαντασία να ταξιδεύει σε άλλες εποχές με νεράιδες, ξωτικά και κρυμμένους θησαυρούς! Και φυσικά με νεράκι που ρέει άφθονο όλους τους μήνες, κυρίως όμως τους μήνες της άνοιξης. Ακόμα και τα ραπέλ του δεν είναι συμβατικά κι ανιαρά, αντιθέτως το καθένα έχει την δική του παράγραφο στο παραμυθένιο αυτό φαράγγι. Και τα 17 του ραπέλ κρύβουν κάτι που γοητεύει, μία έκπληξη, έναν ιδιαίτερο σχηματισμό, μία μικρή περιπέτεια θα έλεγα σε κάθε βήμα. Να προσθέσω πως ακόμα η πιο κάθετη τσουλήθρα του, παρόλο που είναι απλή και εύκολη, αλλιώς την περιμένεις και αλλιώς σου προκύπτει στην πορεία. Η πλούσια αναρριχόμενη βλάστηση που κοσμεί τα τοιχώματά του και οι αρκετοί καταρράκτες που πέφτουνε από άλλα μικρά παραφάραγγα, είναι η σημαντικότερη εικόνα του φαραγγιού και προκαλεί συνεχώς εντυπώσεις. Επίσης σημαντική εικόνα είναι και η αρχή του, μιας και το καλωσόρισμα ξεκινάει με 3 συνεχόμενους καταρράκτες των 9, των 19 και των 26 μέτρων με δυο ενδιάμεσες τρίμετρες τσουλήθρες!
Πέραν όλα όσα ανέφερα πιο πάνω, να μιλήσουμε λίγο για το πρακτικό κομμάτι. Βασικό είναι πως δεν έχει άσκοπες μετακινήσεις με το αυτοκίνητο για την πρόσβαση του. Η είσοδος του κάτω μέρους, είναι ταυτόχρονα και η έξοδος του πάνω μέρους του Κακορρέματος. Αφήνουμε λοιπόν το αυτοκίνητο στην είσοδο για το γνωστό παλιό Κακόρεμα Αλμυρού και συγκεκριμένα δίπλα από το γεφυράκι. Στα αριστερά και ανάποδα προς την κίνηση των νερών, υπάρχει ένα παλιό μονοπάτι που κινείται σχεδόν παράλληλα με το φαράγγι. Είναι μια ευχάριστη διαδρομή μέσα σε δάσος οξιάς και δρυς, που καταλήγει σε 35΄ σε ένα λιβάδι με ξέφωτο. Εκεί το φαράγγι είναι ανοιχτό και αμέσως διακρίνουμε το πρώτο ραπέλ. Από αυτό το σημείο αγναντεύεις όλη την περιοχή.
Η πρώτη προσπάθεια προσέγγισης του φαραγγιού στις 9 Ιανουαρίου έγινε από τον προφήτη Ηλία, ένα εκκλησάκι κάτω από το μνημείο των αδικοχαμένων θυμάτων αεροπόρων του αεροπορικού ατυχήματος
της 5 Φεβρουαρίου 1991. Κάτω από εκεί υπάρχει μια πτυχή του φαραγγιού που καταλήγει στο κυρίως φαράγγι. Η διαδρομή ξεκινάει μέσα σε έλατα και είναι ιδιαίτερα αισθητική. Είναι μια πολύ όμορφη διάσχιση μιας ώρας περίπου, χωρίς καταβάσεις με σχοινιά αλλά καθόλου ανιαρή! Τα ραπέλ λοιπόν του Κακορρέματος Α΄ είναι 17 και το μεγαλύτερο αγγίζει τα 26 μέτρα. Χαρακτηριστικό του βουνού, είναι ότι σε κάθε φαράγγι έχει τουλάχιστον ένα ραπέλ 20-26 μέτρα. Στο φαράγγι επίσης μπορούμε να κάνουμε 2 τρίμετρα άλματα (τζαμπ) τα οποία πρέπει να γίνουν με προσοχή, καθώς και 4-5 τσουλήθρες, από τις οποίες η μία είναι εντελώς κάθετη! Φυσικά παντού υπάρχουν και ρελέ με αλυσίδες, με δυνατότητα επιλογής τρόπου κατάβασης. Κάνοντας το τελευταίο ραπέλ ύψους 13μέτρων, σε 5 λεπτά βρισκόμαστε στον χωματόδρομο και τα αυτοκίνητα μας, περπατώντας στην όχθη ανάμεσα σε πανύψηλα πλατάνια. Το μήκος του φαραγγιού είναι περίπου 800 μέτρα και ο χρόνος που χρειάζεται μια μέτρια ομάδα για την κατάβασή του είναι περίπου 3 ώρες.
Να θυμίσουμε ότι η Όθρυς είναι μια οροσειρά της Θεσσαλίας που την χωρίζει κιόλας από την Στερεά Ελλάδα. Εκτείνεται κατά μήκος των ορίων του νομού Μαγνησίας με κατεύθυνση από Δυτικά προς Ανατολικά. Οι Ανατολικές πλευρές της βλέπουν προς τον Παγασητικό κόλπο και τον κάμπο του Αλμυρού, ενώ οι δυτικές προς τον Μαλιακό κόλπο και ανήκουν στον νομό Φθιώτιδας. Ψηλότερη κορυφή είναι το Γερακοβούνι (1726), που υψώνεται ανάμεσα σε άλλες κορυφές όπως τον Πήλιουρα και το Γκιούζι. Στη δυτική πλευρά της Μαγνησίας και στις πλαγιές του όρους υπάρχουν μόνο 4 ορεινά χωριά. Η Βρύναινα κι ο Άγιος Ιωάννης, οι Κοκκωτοί και οι Κωφοί. Είναι όλα κτισμένα σε υψόμετρο άνω των πεντακοσίων μέτρων. Η κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η κτηνοτροφία και τη γεωργία. Κύριο γεωργικό προϊόν είναι το τσάι του βουνού (sideritis raeseri) το οποίο είναι αυτοφυές και εκτείνεται σε μεγάλες εκτάσεις του όρους. Κατά την Αρχαία Ελληνική Μυθολογία το όρος Όθρυς ήταν το βουνό των Τιτάνων, όπου εγκαταστάθηκαν σ’ αυτό κατά την περίοδο της σύγκρουσης τους με τους Ολύμπιους Θεούς. Οι τιτάνες μάχονταν από εκεί το Δία και τους υπόλοιπους θεούς αποσπώντας και εκτοξεύοντας προς τον Όλυμπο τεράστιες πέτρες. Ο μύθος δίνει μια εξήγηση και προς τη γεωφυσική κατανομή του όρους, όπου η βλάστηση παρουσιάζει μεγάλη εναλλαγή. Στους πρόποδες του όρους έχουμε πλούσια βλάστηση με δασικά φυτά όπως η βελανιδιά, το πουρνάρι, το ρίκι. Στα ψηλότερα σημεία έχουμε κωνοφόρα όπως έλατα και μεγάλες εκτάσεις κατάφυτες με φτέρη. Οι κορυφές του όρους είναι πετρώδεις αλλά όχι απόκρημνες.
Σας υπενθυμίζω επίσης ότι για δική σας ασφάλεια, μην επιχειρήσετε να πάτε αυθαίρετα στις διαδρομές που δημοσιεύονται, παρά μόνο με την συνοδεία έμπειρων οδηγών καταβάσεων φαραγγιών.
Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά που συμμετείχαν στις εργασίες ασφάλισης και να αναφέρω πως η συγκεκριμένη δράση διοργανώθηκε από τον Ε.Σ.Ε.Φ στα πλαίσια του νέου δυναμικού προγράμματος για το 2011, σχετικά με εξερευνήσεις φαραγγιών καθώς και την ανάπτυξη του Ελληνικού canyoning.
Γιώργος Ανδρέου
Εκπαιδευτής – Οδηγός καταβάσεων φαραγγιών.
